Ik zie mezelf als een meisje-meisje. Tutten met make-up, hele dagen shoppen en zeuren dat ik te dik ben om vervolgens troost te zoeken in een bak brownie-pudding: ik doe het allemaal. Toch stuit ik af en toe op een golflengteverschilletje met mijn omgeving. Dat is niet mijn eigen schuld, maar die van een plek waar ik een hele tijd heb gewoond. Ik moet bekennen dat ik een heel klein beetje een nerd ben.
Borstbarrière
De campus van Enschede is het hol van de nerd. Als je daar geen verwassen bandshirt draagt met een lampenkapbroek en legerkistjes, hoor je er eigenlijk niet echt bij. En als je haar dan óók nog eens niet vettig of coupeloos is, word je helemaal met achterdocht aangekeken. Tel daar bij op dat je een meisje bent en het is alsof je een levensgevaarlijke vreemd organisme bent dat met grote voorzichtigheid dient te worden behandeld, omdat je het risico loopt dat ze je kop eraf bijt. Borsten verworden op de campus tot een soort taalbarrières. De vrouwelijke soort, dan; moobs zijn er ook genoeg, maar die worden niet als obstakel gezien. Nou ja, alleen bij het passen van de shirts die je moeder voor je gekocht heeft.
Aaruuh urhhn nrauheuhaaauuuuurhhh
Goed, ik heb regelmatig gemopperd tegen mijn huisgenoten als er weer eens een berg afwas stond die zo hoog was dat ik niet bij het bovenste bord kon of als de wasbak verstopt was door een combinatie van rochels en baardharen, maar we hebben het heel leuk gehad. Zo heb ik – min of meer onder dwang – alle Star Wars-films gekeken, terwijl mijn enthousiaste huisgenoten constant per ongeluk spoilers weggaven. Nadien heb ik Lau ooit met een bordje verteld dat hij naar de kapper moest: ‘Kashyyyk belde, ze willen hun Wookiee terug.’ Hilarisch, vond Lau. Onbegrijpelijk, vond de rest van mijn omgeving.
Sheldon’t!
Ik ben niet de enige die nerdgerelateerde situaties af en toe verkeerd inschat: mijn vrienden vertelden me een voor een dat ze een serie ontdekt hadden die ik MOEST kijken. Ik zou hem helemaal geweldig vinden, echt waar. Hij heette The Big Bang Theory. *buzzer* EEEEH! Fout. Ik ben dol op ‘mijn’ campusnerds en heb zelfs een boek over ze geschreven. Verder ook niets ten nadele van die serie op zich, want er zitten leuke grapjes in. Ik kon mezelf er alleen niet overheen zetten dat de mensen in TBBT geen nerds zíjn. Ze doen hard hun best, maar nerds zijn nog een tikkeltje ongemakkelijker, sociaal gehandicapter en geobsedeerder door hun hobby’s.
Trekkie?
Sinds ik op de campus heb gewoond merk ik wel dat ik meer opensta voor andere mensen. En voor andere interesses. Een typisch nerdmomentje deed zich vrijdagavond voor, toen ik voorstelde om naar de film te gaan. ‘De nieuwe Star Trek schijnt heel vet te zijn…’ begon ik voorzichtig, waarop Lau opgelucht grijnsde en zei: ‘Ik ben zo blij dat mijn vriendin net zo’n nerd is als ik.’
Gepubliceerd op Viva.nl.
Geef een reactie