Het mocht een paar dagen duren, maar hier is dan eindelijk mijn verslagje van donderdag, oftewel De Dag Waarop Verkikkerd Werd Losgelaten In De Wereld. Oftewel de beste dag ever! Ik weet dat ik dit eigenlijk niet mag zeggen vanwege de grote heiligschennisfactor, maar misschien was het zelfs wel leuker dan mijn verjaardag (al ben ik pas over een maand jarig).
Allereerst wil ik graag dat je dit liedje op repeat zet, want het geeft perfect de stemming weer waarin ik de hele dag verkeerde:
Omdat ik donderdag niet hoefde te werken (verstandige voorzorgsmaatregel – alsof er íets uit mijn handen zou komen) heb ik geprobeerd uit te slapen. Dat bleek echter een mission impossible, want om 7.00 uur stond ik al vrolijk stuiterend naast het bed. En hard hoestend, want de verkoudheid waar ik al vier weken afscheid van probeer te nemen vindt mij nog veel te leuk om me in de steek te laten. Lau was ’s ochtends thuis bij mij, maar volgens mij was hij blij dat hij op een gegeven moment de deur achter zich dicht kon trekken en naar zijn vergadering in het ziekenhuis kon gaan. Ik was strontvervelend (lees: giechelen, stuiteren, nutteloos heen en weer drentelen, hoesten, meer giechelen, meer stuiteren).
Rond 12.00 uur ’s middags had ik een minihartaanval omdat ik besefte dat ik ‘nog maar’ zes uur had voordat de boekpresentatie begon en ik mijn haar en make-up nog moest doen. Als dat geen first world problems zijn weet ik het niet meer 😉 Uiteindelijk kon ik opgetut en wel de deur uit!
Toen ik binnenkwam in Van der Velde Boeken was ik helemaal op van de zenuwen. Waarvoor ik precies zenuwachtig was wist ik niet, maar het idee dat er ongeveer 70 mensen zouden komen en dat ik voor het oog van al die aanwezigen op het podium moest klimmen om iets te zeggen, joeg me aardig de stuipen op het lijf. Dat ik eigenlijk alle aanwezigen wel kende maakte daarin geen verschil.
Gelukkig nam eerst mijn schrijfsteun en toeverlaat het woord: Hedda. Ze stortte een hele emmer complimentjes over me leeg, waaronder de zin: ‘Op het eerste gezicht lijkt Lisette misschien wat chaotisch, ongeorganiseerd en verstrooid…’ – ik dacht even dat ze nu glashard zou gaan liegen en zou zeggen dat ik juist heel netjes en stipt was – ‘…maar daarachter gaat een schrijfster in hart en nieren schuil.’ O. Gelukkig. Geen leugen.
Ik kreeg zelfs een cadeautje van Sijthoff: een ‘zakvaas’, oftewel een soort opvouwbare plastic vaas. Superhandig met al die verhuizingen van mij! 😉 Het was wat lastig uit te pakken, maar toen Hedda opperde om het cadeau anders later uit te pakken, besloot ik dat het een principekwestie was geworden. Ik ging winnen van dat verdomd goed ingepakte pakje (thanks, Lideke).
Zoals je op de foto kunt zien zat ik braaf op een stoel tijdens de toespraak van Hedda. Een soort verjaardagsstoel, maar dan was hij niet versierd. En de juf had geen kartonnen verjaardagsmuts met paarden voor me geknutseld. En ik zat er een beetje bij alsof ik straf had (dit is de beste foto die ervan is, haha). Maar na mijn eigen speech, waarbij ik zoals het een chaoot betaamt bij het einde begon, mocht ik de microfoon aan iemand anders overhandigen. En nog iets anders, namelijk het eerste exemplaar van Verkikkerd! Dat was natuurlijk voor Lisje B, mijn Bata-buddy en sushibunkermaatje. Zij heeft me door alle OMG HET IS NIET GOED HET LUKT NIET AAAAH-meltdowns heen geholpen.
Er stond een lange rij, niet normaal! Hij werd ook steeds langer, wat best wel een beetje mijn schuld was – ik probeerde in ieder boek een heel verhaal te schrijven. Ik wilde het liefst met iedereen een uur kletsen, want nu had ik het idee dat ik iedereen te weinig aandacht schonk. Mensen waren vanuit het hele land gekomen (Amersfoort, IJmuiden, Rotterdam, Leiden, Lelystad, Zwolle en allerlei andere verweggistanplekjes) SPECIAAL VOOR MIJ en ondertussen moest ik mijn aandacht in twee uur verdelen tussen 70 verschillende mensen. Niet te doen! Via deze weg wil ik iedereen nogmaals heel erg bedanken voor de aanwezigheid, ik vond het geweldig dat jullie er waren.
Het was een fantastische avond, ik heb enorm genoten en ik zag dat de eerste enthousiaste recensie over Verkikkerd al binnen is! DANSJES!
Liefs,
Lis
Geef een reactie