‘Voor iedereen die bruist van de ideeën, maar bang is voor de knipperende cursor.’ Zo wordt Schrijven kreng! beschreven in de najaarsaanbieding van Luitingh-Sijthoff. Mijn hup-ga-eens-schrijven-gids komt pas in oktober uit, maar hierbij alvast een kijkje achter de schermen.
‘Voor iedereen die bruist van de ideeën, maar bang is voor de knipperende cursor.’ Zo wordt Schrijven kreng! beschreven in de najaarsaanbieding van Luitingh-Sijthoff. Mijn hup-ga-eens-schrijven-gids komt pas in oktober uit, maar hierbij alvast een kijkje achter de schermen.
Je zou zeggen dat het na drie boeken wel een keer went om je verhaal van Worddocument naar drukproef naar echt boek te zien gaan, maar niets is minder waar. Het is nog net zo onwerkelijk om mijn vierde boek in de aanbiedingsgids te zien prijken met omslag, prijs en indicatie van het aantal pagina’s als het was bij Glazuur. Enne, ik kan je alvast vertellen dat niet alleen de buitenkant van Schrijven kreng! een snoepje is om naar te kijken; ook de binnenkant is supermooi!
‘Waarom heeft niemand me dit verteld?’ heb ik de afgelopen jaren vaak gedacht. Of simpelweg: ‘Hoe is het mogelijk dat ik dit niet eerder heb ontdekt?’ Hoe makkelijk het kan zijn om je verhaal in een paar woorden te beschrijven, bijvoorbeeld. Daar heb je tijdens je hele schrijfproces baat bij, ook als je besluit af te wijken van die eerste omschrijving van je verhaal. Of toen ik besefte dat gewichtige taal je verhaal niet intellectueler en beter maakt, maar alleen maar onleesbaar voor een groot deel van je lezers. Ik hoop dat de lezers/schrijvers (schrijvende lezers?) (lezende schrijvers?) van Schrijven kreng! ook zo’n aha-erlebnis ervaren tijdens het lezen.
Daarbij hoop ik vooral dat iedereen lekker veel zin in schrijven krijgt. Het mooist lijkt me als je dit boek heel vaak weg moet leggen omdat er inspiratie opborrelt. Zelf ben ik gek op boeken over schrijven. Andermans tips en adviezen inspireren me altijd weer om iets nieuws te proberen, een grens op te zoeken of om überhaupt achter mijn computer te gaan zitten en aan een nieuw idee te beginnen. Want dat beginnen, dat is waar het vaak aan schort.
Mag ik trouwens heel even een klein vreugdedansje doen om de woorden ‘de grappigste schrijfster van Nederland’ die bovenaan deze spread staan? Dat is een bizar gave titel.
En hé, zie je die onleesbare hanenpoten op de voorkant? Dat is dus mijn eigen handschrift. Ik heb geprobeerd zo leesbaar mogelijk te schrijven, maar ik ben duidelijk een kind van het digitale tijdperk: als er druk op staat, kan ik ineens geen normale letters meer produceren. Tijdens signeersessies ga ik ook steeds slordiger schrijven en kan ik op het laatst geen fatsoenlijke letters meer uit mijn pen krijgen. Doe mij maar een toetsenbord en 480 aanslagen per minuut.
Goed, tot slot nog even een raadselachtige wijsheid:
Geef een reactie