Meestal komt het niet uit om griep te hebben, maar van alle dagen waarop de algehele ellende en snotmalaise had kunnen toeslaan, zijn vandaag en morgen precies goed. De afgelopen drie dagen heb ik namelijk workshops gegeven op het I LOVE BEAUTY-event en overmorgen is de boekpresentatie van Schrijven kreng!. Dat ik gisteravond instortte en vandaag de hele dag in bed heb doorgebracht, komt me dus verbazingwekkend goed uit. Maar goed, een verslagje! Ja, Lis, we willen een verslagje! Nou, komt-ie-dan-hè.

Meestal komt het niet uit om griep te hebben, maar van alle dagen waarop de algehele ellende en snotmalaise had kunnen toeslaan, zijn vandaag en morgen precies goed. De afgelopen drie dagen heb ik namelijk workshops gegeven op het I LOVE BEAUTY-event en overmorgen is de boekpresentatie van Schrijven kreng!. Dat ik gisteravond instortte en vandaag de hele dag in bed heb doorgebracht, komt me dus verbazingwekkend goed uit. Maar goed, een verslagje! Ja, Lis, we willen een verslagje! Nou, komt-ie-dan-hè.

Vrijdag begon de beurs om 13:00 uur en mijn workshop stond ingepland voor 17:00 uur. Voor de zekerheid besloot ik dat het handig was als we gewoon bij aanvang van de beurs al aanwezig waren, want ik had geen idee hoeveel voorbereidingstijd we nodig hadden. Met ‘we’ bedoel ik trouwens naast mijzelf ook mijn little helpers voor vrijdag: Marieke en Martine. Ze kwamen me bijstaan in de totale stresstoestand waarin ik verkeerde, want zoals jullie misschien wel weten: ik ben een heel klein beetje bang voor spreken in het openbaar. Oké, best wel een beetje boel bang. Doodsbenauwd, eigenlijk.

Ik weet van tevoren nooit waarom ik altijd dingen wil doen die ik helemaal niet durf, zoals mezelf vernederen voor een zaal met 50 mensen. Of het allerergste scenario: wat als er niemand zou komen? Ik zag al helemaal voor me dat ik daar stond met mijn stapels en stapels boeken en geen hond om naar mijn pauperpoint te kijken en naar mijn stomme grapjes te luisteren.

Mouthbreather

Gelukkig bleek mijn angst geheel ongegrond te zijn: op vrijdag zat de workshop niet helemaal vol, maar wel bijna. Er waren alleen nog wat stoelen aan de buitenste rand over. Ik begon met een lichte handicap, want mijn ademhaling was een heel klein beetje out of control en om alles nog wat spannender te maken verergerde mijn verkoudheid een uur voor de workshop ineens. Alsof mijn lijf gierend van het lachen zei: ‘Hahaha, nu moet je praten én ademhalen door hetzelfde gat! Succes dáármee, loser!’

Toen ik bij de eerste opdracht een beetje onwennig zei: ‘Nou, eh… Succes, begin maar,’ verwachtte ik half dat iedereen me aan zou blijven staren. Want laten we eerlijk zijn, wie neemt er nou iets aan van iemand die klinkt als Darth Vader? Maar tot mijn grote verbazing boog iedereen zich netjes over zijn schriftje en begon als een malle te schrijven. Misschien waren ze allemaal bang dat ik hun thuisplaneet zou opblazen als ze me niet gehoorzaamden. (Reële angst, trouwens.)

Euforieshoppen

Na afloop ontstond er zowaar een rij voor de tafel waar Martine en Marieke boeken verkochten en ik ze signeerde. Ik had ook aangeboden lichaamsdelen naar voorkeur te signeren, maar niemand scheen een handtekening op haar voorhoofd te willen. Van alle lieve complimentjes steeg ik bijna een stukje op van mijn stoel. BEDANKT! Daarna zweefden we nog een tijdje blij de beurs over en kocht ik in een euforische bui een mooi zalmroze colbertje op de SuperTrash sample sale. Als klap op de vuurpijl vond ik in de FashionTruck een zwarte blouse met grote witte stippen, een kledingstuk waar ik al honderdduizend jaar naar op zoek ben. EN HIJ PASTE OOK NOG. Die kon ik niet laten hangen (nee, toch? Wanneer vind je dat nou weer?).

Hé, ken ik jou niet ergens van?

Tijdens het avondeten (speciaal voor mij zonder paddenstoelen – goed geregeld!) raakte Marieke in gesprek met een jongen die me bekend voorkwam. Ik ken mijn eigen gezichtsherkenningsskillz (ik bezit ze niet) dus hield ik netjes mijn mond. Net in de rij bij het eten had ik ook al bijna een jongen aangesproken die me súperbekend voorkwam, maar ik wist niet meer waarvan. Pas toen hij trots naar Cynthia glimlachte besefte ik dat het Willem was. In plaats van mijn waardigheid intact te laten, deelde ik mijn domheid met de hele tafel. Willem moest er ook wel om lachen en zei dat hij ook weleens Mister Lipgloss wordt genoemd, dus dat dit nog best wel meeviel.

Toen wist ik ook ineens wie de jongen naast Marieke was: Tom Gorny, van Ask A Guy op YouTube. Martine en ik raakten ook betrokken bij hun gesprek, dat ging over Pinterest (Martines inbreng) en cameraporno (uiteraard een bijdrage van yours truly) (don’t ask). Tom vroeg of ik het leuk zou vinden om de dag erna een filmpje met hem op te nemen, omdat hij een vraag had die ik echt perfect kon beantwoorden (zijn woorden). Dat leek me doodeng, dus uiteraard stemde ik ermee in. Als het echt heel erg werd, kon ik altijd nog per ongeluk zijn camera in de fik zetten en zo het bewijsmateriaal effectief vernietigen.

Thee en chocola, lalalalala

Vrijdag en zaterdag mocht ik bij Linda logeren. Ze woont heel tof in Zwolle in een soort poppenhuis, waar ik me zo thuis voel dat ik altijd meteen bij binnenkomst begin met mijn spullen overal door de hele kamer en keuken neergooien. We zaten eindeloos lang op de bank te kletsen, terwijl we thee, chocola en chips verslonden. Daarna verplaatsten we onszelf naar bed, in de hoop dat we in ieder geval nog een beetje slaap zouden krijgen. Natuurlijk werkte dat niet. Uiteindelijk moesten we onszelf dwingen te gaan slapen – we hadden tenslotte nóg een nacht om bij te praten.

Zee-egel-zaterdag!

De volgende dag klonk ik alsof ik had ontbeten met een mix van grint en zee-egels, dus ik vreesde voor mijn verstaanbaarheid tijdens de workshop. Ik verschreeuwde mijn stem nog verder tijdens het hysterisch gillen tegen Brenda en Astrid over hoe blij ik was om ze weer te zien (toegegeven, Astrid had ik twee weken eerder nog op onze housewarming gezien, maar het is altijd leuk om je vriendinnen te zien, nietwaar?). We dronken heel lang thee in het backstagegedeelte, waarna we toch maar eens de beurs op gingen om te zien of er nog leuke dingen waren. Die waren er zeker, dat wist ik natuurlijk al van de dag ervoor, maar het was ineens drie keer zo druk! Toen we een half rondje hadden gemaakt was het al tijd om de workshopruimte klaar te gaan maken voor totale Lissificatie.

Ik was minder zenuwachtig dan op vrijdag. Gelukkig maar, want de hele workshop zat vol én er stond buiten de deur nog een extra rij van mensen die hoopten dat er stiekem nog een extra plekje was. O YOU GUYS! STOP IT! <3 Brenda en Astrid zaten op het podium keihard mee te gieren met mijn stomme opmerkingen tussen mijn eigen verhaal door. Heerlijk, haha. Ik heb het al een keer eerder gezegd, maar het voordeel van schrijfster zijn is dat mensen je vergeven dat je een beetje gek bent. Sterker nog, ze verwachten het stiekem zelfs van je.

Wat is nou 10 euro?

Eigenlijk had ik mezelf beloofd niets meer te kopen, maar omdat ik echt veel boeken had verkocht tijdens de workshops vond ik dat een bezoekje aan de 1-euro-make-up-kraam geen kwaad kon. En ach, toen ik daarna ook nog even losging en twee Makeup Revolution-oogschaduwpaletten kocht, waren die bij elkaar maar 10 euro. Wat is 10 euro nou helemaal als je het bekijkt in het grote geheel der dingen?

Je begrijpt dat het goed is dat Lau er meestal bij is om me af te remmen, want in mijn eentje kan ik echt iedere impulsaankoop rechtredeneren. Al is het een groene Volkswagen Vento (ahum) (‘Maar hij was echt héél erg in de aanbieding!’ ‘Ja, hij is ook héél erg oud en verroest.’)

YES HET IS DE SELF HELP HIPSTER

Na het eten namen Tom en ik samen een filmpje op (binnenkort meer daarover op zijn kanaal – geen zorgen, ik zal jullie spammen als het zover is). Stiekem had ik gehoopt dat hij het al vergeten was, maar toen belde hij ineens om te zeggen dat hij bij de kluisjes op me wachtte ‘met een fan’. Toen ik daar aankwam, zag ik een bekend gezicht – opnieuw. Ik besloot mezelf vandaag eens niet voor sjaak te zetten en rustig te blijven, maar toen ze zich voorstelde als Lianne, klikte er een puzzelstukje op zijn plaats en gilde ik: ‘Já! Van The Self Help Hipster!’ FLATS, complete imago in duigen, haha.

Gelukkig krijste Lianne net zo enthousiast terug, waarop Tom zei dat hij wel even een stapje achteruit zou doen terwijl wij ultrasoon gingen. Maar kom op, ik volg haar website al meer dan een jaar (en jij zou dat ook moeten gaan doen als je dat nog niet doet) en haar combinatie van droge zelfspot en nuttige tips is verslavend. De foto is trouwens gemaakt door awesome fotografe Mariët Mons. Ik herkende haar van de samenwerking met Cynthia en riep uit: ‘En jij bent Mariët! Mons! Toch?’

Ik neem het haar niet kwalijk dat ze het een beetje eng vond dat ik haar kende, want ik kwam waarschijnlijk niet als een heel erg stabiel persoon over op dat moment. Maar echt, zoveel blijheid.

‘Zijn al jouw vrienden zo grappig?’

Het filmpje opnemen was uiteraard veel minder eng dan ik het in mijn hoofd had gemaakt. Gelukkig maar, want nu hoefde ik Toms camera niet te slopen. Dat vonden we allebei fijn. Ik knuffelde Astrid gedag, bracht Brenda naar het station en kroop weer bij Linda op de bank. Meer thee! Meer chocolade! Meer klets! Ik weet niet waar we het altijd over hebben, maar Linda is één van die vriendinnen met wie ik nooit uitgepraat raak. We springen in sneltreinvaart van het ene naar het andere onderwerp en klotsen daarbij hete thee over onze vingers heen.

De volgende dag was extra leuk, want toen ging niet alleen Linda, maar ook Lau met me mee. Laat me je er nogmaals aan herinneren dat I LOVE BEAUTY in essentie een beautybeurs is en dat Lau… nou ja, Láú is. Ik verheugde me al dagenlang op hem langs de stands met magneetsieraden slepen die beweren dat ze sieraden met ‘3 Tesla’ hebben, waarop Lau dan waarschijnlijk iets zou zeggen als: ‘Als er 3 Tesla in die armband zat, vouwde nu de hele hal om ons heen.’ Of zo. Weet ik veel. Als Lau zich ergens aan ergert, is hij op zijn best. Dat vond Tom overigens ook, die nog even bij ons kwam zitten tijdens de lunch. We hadden het over parenclubs, mannen met make-up en god-weet-wat-nog-meer. Na een kwartier vroeg Tom verbaasd aan mij: ‘Zijn al jouw vrienden zo grappig, of heb ik nu toevallig gewoon jouw zes grappigste ontmoet?’

Twee workshops. TWEE!

’s Ochtends werd ik trouwens gebeld door de organisatie met de vraag of ik zondag in plaats van één workshop twee wilde geven. In alle eerlijkheid moet ik toegeven dat het was omdat er een andere workshop was uitgevallen, maar het feit dat ze mij vroegen om dat gat op te vullen vond ik toch wel tof. De eerste zat opnieuw bijna helemaal vol (YAY!). Ik moet zeggen dat ik er echt lol in heb, dat kletsen tegen een grote groep. Vooral als mensen dan achteraf zeggen dat ze iets aan mijn tips hebben, of als ze mijn boek kopen omdat ze nieuwsgierig zijn naar de rest van de tips. Had ik trouwens al gespamd dat de eerste recensie binnen is? Nee? HIER! 😀

Bij de eerste workshop op zondag was ook een meisje dat ik pas achteraf met haar social media-accounts kon rijmen: Bo! Ze had een hele stapel boeken bij zich die ik allemaal dolenthousiast signeerde. Erg leuk om je in het echt te ontmoeten, Bo!

Privéles

Mijn tweede workshop op zondag was íéts minder goed bezocht. Waarmee ik bedoel dat er twee meisjes waren, en één van hen kwam eigenlijk alleen mee omdat dat gezellig was voor de ander. Dat was niet zo gek, want op dat exacte moment stond Cynthia op het hoofdpodium. Bijna iedereen komt natuurlijk voor beauty, maar echt iedereen komt voor Cynthia. Ik ook, haha. Maar ondanks mijn aanvankelijke aarzeling was het eigenlijk hartstikke leuk om een soort privéles te geven! We hadden tijd om heel uitgebreid op hun ideeën in te gaan. Sanne en Jeanne, bedankt voor het awesome-ificeren van mijn laatste uurtje op I LOVE BEAUTY! 🙂

Toen alles klaar was, laadden we de dozen met overgebleven boeken weer in de auto en gingen we op Linda’s huis aan (ik moest mijn verspreide troep nog van de vloer/stoelen/tafel/badkamerhangertjes halen). We verorberden nog een pizza en toen kwam dus die monsterlijke griep écht opzetten.

 

Het was een FANTASTISCH weekend.

Cynthia: bedankt dat je de ballen hebt om zoiets vets te organiseren én dat je me hebt uitgenodigd om te babbelen.

Studio TAS: bedankt voor het vlekkeloos regelen van de schriftjes, glaasjes water en zelfs een heus spreekgestoelte zodat ik niet met mijn handen hoefde te friemelen. Woah!

Workshopbezoekers: bedankt voor jullie enthousiasme en ook bedankt dat jullie me niet hebben uitgelachen of zijn weggelopen. *veegt voorhoofd af*

Last but not least – al mijn lieve vrienden die me geholpen hebben: bedankt dat jullie jullie zijn.

 

Zo, genoeg liefde. Ik ga mijn bed in, eens lekker mijn kussen volsnotteren en hopen dat de griep na morgen weg is.

 

Liefs,

Lis