Mijn social media ontploften gisteren bijna toen ik casually opperde deze week de titel van boek 5 te onthullen. Samenvattend: de unanieme reactie was JA, JAA, JAAAAA!!! – of een synoniem daarvoor. Ik vind het zelf echt superspannend om mijn nieuwe titel met jullie te delen, want ik sla voor mijn gevoel met deze roman een nieuwe weg in. Niet alleen qua titel, maar ook qua inhoud. Maar goed, het is gemeen om jullie zo lang in spanning te laten. Tijd om de titel te verklappen!

Mijn social media ontploften gisteren bijna toen ik casual opperde deze week de titel van boek 5 te onthullen. Samenvattend: de unanieme reactie was JA, JAA, JAAAAA!!! – of een synoniem daarvoor. Ik vind het zelf echt superspannend om mijn nieuwe titel met jullie te delen, want ik sla voor mijn gevoel met deze roman een nieuwe weg in. Niet alleen qua titel, maar ook qua inhoud. Maar goed, het is gemeen om jullie zo lang in spanning te laten. Tijd om de titel te verklappen!

^{_{Foto: Michelle Garayburu}}

Meer dan één woord

Ik had al verteld dat deze titel niet meer uit één woord bestaat, zoals wel het geval was bij mijn voorgaande romans Glazuur, Verkikkerd en Verslingerd. Dit zijn niet eens twee woorden, zoals Schrijven kreng!. Nope. Dit is een heuse mond vol. Het is een titel die in mijn hoofd bleef plakken en perfect de stem van de hoofdpersoon weergeeft. Ik heb hem al aan een handjevol mensen verteld (uiteraard, ik zal ook eens mijn mond kunnen houden) en die vonden hem intrigerend.

Waar gaat het boek over?

Op de prijsuitreiking van de Paul Harland Prijs (vanaf dit jaar omgedoopt tot de Harland Awards) zei Charles den Tex afgelopen weekend dat spanning scheppen niets anders is dan een vraag stellen en zo lang mogelijk wachten met die vraag beantwoorden. In het kader van die informatie zal ik nog even met je delen waar mijn vierde roman over gaat 🙂

Roxy is de zangeres van een populaire rockband en de wereld ligt aan haar voeten. Maar aan haar succes zit ook een donkere kant: ze zwerft al tien jaar rond de wereld zonder haar familie en vrienden te zien. Als onverwacht haar grootste concurrente en beste vriendin overlijdt, stort Roxy in. Diagnose: burn-out.

Ze keert – tegen haar zin – terug naar het dorp waar ze is opgegroeid. Daar wordt ze niet bepaald met open armen ontvangen. En het geheim dat ze er tien jaar geleden heeft begraven, blijkt nog springlevend. Welke verwachtingen kun je waarmaken? En durf je het verleden met open ogen aan te kijken?

Tromgeroffel

Stiekem stel ik het vertellen van de titel zo uit omdat ik het zelf verschrikkelijk spannend vind. Maar beloofd is beloofd!

Denk maar niet dat dit een liefdesliedje is.

Je ziet: als ik voor een titel van meer dan twee woorden ga, doe ik het ook meteen goed met een hele zin. Ik geloof dat met deze titel een eind is gekomen aan de tijd dat al mijn boektitels nog in mijn Twitterbio pasten.

Het plaatje vond ik op Flickr en het is gewoon bizar hoe toepasselijk het is. Dit is trouwens niet het omslag; dat onthul ik op een later moment 🙂

Wat vind je van Denk maar niet dat dit een liefdesliedje is? Kijk je net zo uit naar de verschijningsdatum als ik? Iiiieeeehhhh!! 😀

Liefs,

Lis