Weet je nog toen de Onbreekbaar-serie als Kobo Original verscheen in 2018 en iedereen vroeg of er ook paperbacks van zouden komen? Nou, ik heb goed nieuws voor alle fans van papieren boeken. Onbreekbaar verschijnt dit jaar in paperback. Sterker nog, deel 1 (Buren with benefits) ligt zelfs al in de winkels! Enne, er is nog een zijproject bijgekomen, waardoor je nu dus nóg iets extra’s te lezen hebt.
O ja, ik heb ook nog een website, hè? Voor iemand die zo’n beetje vergroeid is met Instagram, best goed overweg kan met Facebook, niet meer zo vaak op Twitter zit maar er wel thuis is, en medium-oké bereikbaar is via de mail, ben ik echt een ontzettende boomer waar het op mijn website aankomt. Op een of andere manier is de drempel voor het schrijven van een artikeltje en het erbij zoeken van een fotootje zó gigantisch hoog, dat ik er maar ongeveer één keer per jaar overheen klim om iets te posten. Ahum.
Het begon met een kort verhaal
Maar goed, terug naar Onbreekbaar, want daar gaat dit stukje over. Laat me je even meeslepen naar januari 2018. Mijn redacteur Hedda en ik bedachten dat het wel een grappig idee zou zijn om een kort verhaal te schrijven, ter promotie van Verknocht. Dat was het derde deel in de Verkikkerd-reeks, dat ergens eind 2018 zou verschijnen. Leuk, een kort verhaal: we spraken af dat het maximaal 25.000 woorden zou zijn. Misschien zelfs korter.
Tja, eh, over dat korte verhaal…
Toen ik de 20.000 woorden voorbij was stuurde ik Hedda enthousiast een berichtje dat het bijna af was, en toen ging ik verder met schrijven, volledig in de overtuiging dat het verhaal zichzelf wel zou afronden rond de 25.000 woorden, omdat… tja, waarom eigenlijk? Omdat ik dat graag wilde?
Ik passeerde de 25.000 woorden, toen de 50.000 woorden, en voor ik het wist moest ik Hedda een berichtje sturen om te vertellen dat we niet meer te maken hadden met een kort verhaal, maar met een novelle. Nóg eens een week later moest ik schoorvoetend opbiechten dat het een heus boek van bijna 70.000 woorden was geworden.
‘Oké, dan splitsen we het gewoon op in drieën,’ zei Hedda, die altijd in oplossingen denkt. ‘Geen probleem.’
‘Eh,’ moest ik schoorvoetend toegeven, ‘heel misschien is het eigenlijk het eerste boek in een trilogie?’
Het voelde als valsspelen
Dit was in het voorjaar van 2018. We maakten een plan, want ineens moest ik dus naast een groot deel van Verknocht ook nog twee boeken over Ferdi en Abby schrijven. Misschien moesten we Verknocht dus maar opschuiven naar januari 2019 (spoiler alert: het werd juni 2019, want ik blijk toch niet écht te kunnen toveren). Op 1 augustus 2018 verscheen Buren with benefits als Kobo Original en man o man, wat hebben jullie me OVERLADEN met enthousiaste berichten!
Deel 2 (Onbegrensde liefde) stond op de planning voor 1 oktober. Ik schreef het in iets meer dan drie maanden (uiteindelijk had ik toch nog 2 weken extra nodig, dus 1 oktober werd 15 oktober).
En toen deel 3 (Op gevoel); dat moest op 1 december verschijnen, maar half november barst steevast de sinterklaasgedichtengekte rondom Vijftwaalf.nl los. Daarom móést het manuscript op 15 november af. Iedereen die tot 30 kan tellen, weet dus dat ik in precies een maand dat volledige boek heb geschreven. En niet op de lalala-dit-is-pas-de-eerste-versie-manier die ik bij Glazuur toepaste; we hadden geen tijd voor uitgebreide redactie, dus het MOEST. IN. EEN. KEER. GOED.
Van tevoren heb ik per hoofdstuk gepland wat er moest gebeuren, waardoor het schrijven meer leek op het afvinken van een checklist dan op een spannend avontuur waarin ik op mijn gemak alles kon verkennen. (Geen zorgen: de race tegen de klok hield het alsnog spannend.) Het voelde zelfs een beetje als valsspelen. Maar voor een chaoot als ik was het ook wel heel lekker om een keer met een plan te werken en te zien hoe ver ik al was in het manuscript.
Op m’n tandvlees over de finish
Ik heb erg weinig geslapen in die maand, maar het is gelukt. Toen we op 10 december 2018 eindelijk Vijftwaalf.nl dichtgooiden, was ik he-le-maal gesloopt. De kans dat Verknocht in januari ging verschijnen was inmiddels nul, want ik liep op mijn tandvlees. Daarom schoven we de verschijning naar juni, waardoor ik godzijdank wat meer tijd had. In de tweede helft van 2019 heb ik vervolgens niet heel veel gedaan qua schrijfproductie. Wel heb ik veel uitgerust en nagedacht over nieuwe projecten, en over hoe ik die aan wilde gaan pakken.
Mijn innerlijke kleuter
Wat ik heb ontdekt over mijn schrijfproces: ik ben altijd heel enthousiast over een project zolang het nog ‘van mij’ is, maar zodra ik een krabbel onder een auteurscontract heb gezet, begin ik schrijfontwijkend gedrag te vertonen. Dan is het ineens ‘werk’. Dan móét het. De kleuter in mij wil op dat moment direct zo hard mogelijk wegrennen. Je kunt de klok erop gelijkzetten dat ik binnen drie maanden na het ondertekenen van een nieuw boekencontract start met iets totaal anders, waar mijn innerlijke kleuter plotseling veel meer zin in heeft. Ik moet iets doen, en verplichtingen zijn stom, dus vlucht ik in een nieuw project. Begrijp me niet verkeerd, op die manier ontstaan de tofste ideeën; Verkikkerd, Verslingerd, Helemaal het einde, Onbreekbaar, Verknocht en mijn korte horrorverhaal De vier stadia van verval begonnen allemaal als kleuterprojecten. Maar echt goed voor je zelfbeeld is het natuurlijk niet, dat je niet eens je innerlijke vierjarige onder controle kan houden. Dat je weet: zodra ik getekend heb, wordt het een belofte aan mijn lezers, een verplichting aan mijn uitgever, en een taakje in mijn hoofd.
Eerst schrijven, dan schreeuwen
Toch tekende ik de afgelopen jaren telkens opnieuw contracten voor nieuwe boeken, nog voordat de eerste versie van het manuscript af was. Sterker nog, regelmatig zette ik een krabbel voordat er überhaupt één letter op papier stond, omdat ik een tof idee had en ‘ik hoefde het alleen nog maar even te schrijven’ (looking at you, Magic Inc). Waarom sprong ik keer op keer weer in die valkuil, terwijl ik weet hoe mijn hoofd werkt? Nou, allereerst omdat ik een lui sloddermonster ben. Ik heb een stok achter de deur nodig, anders ben ik niet vooruit te branden. Ten tweede is het natuurlijk gewoon hartstikke tof om te kunnen zeggen dat je weer een nieuw project hebt (want zodra je tekent is het echt), plus: uitgevers plannen zo ver vooruit dat je voor je het weet alweer een jaar verder bent, en zo lang wil ik mijn lezers eigenlijk niet laten wachten. Helaas leverde deze manier van werken me steevast bakken vol stress, schuldgevoel en zelfhaat op. Daarom bedacht ik een nieuwe regel voor mezelf: eerst schrijven, dan schreeuwen.
Nieuwe novelle Onverbeterlijk
Onder dat mom startte ik het schrijven aan Roest. (Voordat je begint met googlen: ik werk er nog aan.) Roest had ik als kleuterproject opgepakt tijdens het schrijven aan Onbreekbaar (je zou zeggen dat ik er geen tijd voor had, en dat wás ook zo, maar ja, kleuter’s gonna kleuter), en nu kon ik me er eindelijk volledig op toeleggen. Tenminste, totdat ik een heerlijk kerstverhaal bedacht waar ik mee bezig wilde. En toen kwam er nog een project naast, en nóg een, en dat was wel rommelig, maar niet erg, want ik had niets getekend, dus ik stelde niemand teleur. Wat een verademing!
Dankzij die vrijheid in mijn schema besloot ik aan het begin van de quarantaine, op 16 maart, een quarantaineverhaal te schrijven. Het werd langer en langer, maar pas toen het superbijna-af was, lichtte ik Hedda in (tot op dat moment had ik gedacht dat ik het gratis weg zou gaan geven, wat een topidee was toen het nog 5000 woorden zou zijn, maar nu we een maand werk en 45.000 woorden verder waren, kwam ik terug op dat idee) (geen zorgen; het is alsnog slechts € 3,99). Ik was al bijna vergeten hoe het voelde om een contract te tekenen als je eigenlijk alleen nog maar de redactie en correcties hoeft te doen. De laatste keer dat ik dat deed, was… ik wil zeggen ‘Verkikkerd’, maar dat is niet zo; Verkikkerd had ik ‘pas’ half af toen ik het contract tekende. De laatste keer was dus, weird maar waar, bij mijn debuutroman Glazuur.
Als ebook en audiobook
Zodoende kun je vanaf nu mijn novelle Onverbeterlijk lezen als ebook! Hij is verkrijgbaar voor maar € 3,99 in iedere digitale boekhandel, of je leest ‘m gratis met je KoboPlus-abonnement, óf je beluistert ‘m zeer binnenkort als audioboek (de eerste twee maanden exclusief bij Storytel, daarna ook elders te beluisteren). EN KIJK HOE MOOI HET OMSLAG IS!
Hier gaat Onverbeterlijk over:
De laatste plek waar journaliste Bente in quarantaine wil zitten, is op de boerderij van de onverbeterlijk onbeleefde schrijver die ze net heeft geïnterviewd.
Als Bente na het verschrikkelijke gesprek weer op het station staat, klaar om naar huis te gaan, belt haar moeder met het nieuws dat haar vader corona heeft en Bente beter niet thuis kan komen. ‘Blijf maar waar je bent,’ zegt haar moeder… Blijven waar ze is? Op het platteland, in the middle of nowhere, bij die afschuwelijke vent?
Zo afschuwelijk vond ze hem er overigens niet uitzien toen hij zijn voordeur opendeed, maar zijn stugge houding heeft ervoor gezorgd dat ze binnen een paar uur een enorme hekel aan hem kreeg. Het wordt dus geen enkel probleem om die verplichte anderhalve meter afstand te houden… Toch?
En ik weet dat nu (net als bij de Onbreekbaar-reeks destijds) de vraag volgt: ‘Komt hij ook uit als paperback?’ En het antwoord daarop is (net als bij de Onbreekbaar-reeks destijds): vooralsnog verschijnt hij alleen als ebook. Zie het als een onverwacht extraatje waar niemand op gerekend had – inclusief ikzelf, haha!
Levensthema
Ooo, wat ben ik ver afgedwaald van mijn oorspronkelijke plan voor dit artikel. Ik zou even snel een ‘hé, je kunt Buren with benefits kopen en ik heb ook een verrassings-novelle geschreven’-berichtje in de leegte schreeuwen, maar in plaats daarvan is het een soort analyse geworden van mijn schrijfgedrag (en schrijfontwijkende gedrag). Goh, zou dit een soort van thema in mijn leven zijn?
Het komt erop neer dat de ebooks en audiobooks van Onbreekbaar het zo fijn hebben gedaan, dat ze dit jaar alle drie als paperback verschijnen. En, kijk wat een leuke bonus: ze hebben een toffe doorlopende rug! Staat súpersexy in de boekenkast.
Goed, nog één keer de belangrijkste feiten op een rijtje:
- Buren with benefits (Onbreekbaar 1) ligt NU in de winkels;
- Onbegrensde liefde (Onbreekbaar 2) verschijnt in juli;
- Op gevoel (Onbreekbaar 3) verschijnt in augustus;
- Mijn quarantainenovelle Onverbeterlijk is nu al verkrijgbaar als ebook en zeer binnenkort ook als audioboek!
Zo, dat was het. Dan ga ik nu weer verder met schrijven aan duizend projecten tegelijk. Tot snel (of, laten we eerlijk zijn: tot volgend jaar)!
Liefs,
Lis
Geef een reactie