Eerder had ik deze pagina heel schijnheilig in de derde persoon geschreven (‘Lisette Jonkman werd op 16 juli 1988 geboren in Haarlem’), maar dat voelt toch een beetje gek om over jezelf te doen.
Dus.
Hoi.
Ik ben Lis. Dit is mijn website.
De korte versie
Ik schrijf al sinds groep 7, maar mijn carrière als écht schrijver begon toen ik in 2011 de Chicklit Schrijfwedstrijd won. Daarmee scoorde ik mijn eerste auteurscontract bij Uitgeverij Luitingh-Sijthoff voor mijn debuutroman Glazuur. Die verscheen in 2012, en daarna volgden Verkikkerd (2013), Verslingerd (2014), Schrijven kreng! (2014), Helemaal het einde (2017), de Onbreekbaar-serie: Buren with benefits, Onbegrensde liefde en Op gevoel (2018 digitaal en 2020 paperback), Verknocht (2019), Onverbeterlijk (2020), de hertaling Trots en vooroordeel (2021) en Langste. Kerst. OOIT. (2022). Ook schreef ik meerdere korte verhalen, van Festivalkriebels (2012) tot Te grazen (2021). Ik ben getrouwd met Laurens, we hebben een zoon, een dochter en een zooi kippen en konijnen.
De lange versie
In groep 7 schreef ik voor het eerst een verhaal. Voor die tijd hield ik me vooral bezig met het uitlezen van de schoolbieb en het spelen met My Little Pony’s. Toen ik een opstel had geschreven dat drie keer te lang was, adviseerde mijn leraar Meneer Pullens me om eens een verhaal te schrijven. Zo gezegd, zo gedaan. Het heette Het is groot en het is heel erg eng, en Meneer Pullens vond het zo goed dat hij het in het laatje van zijn bureau bewaarde. ‘Als je later een beroemd schrijfster bent, kan ik vertellen dat ik jouw allereerste verhaal nog heb,’ zei hij. Voor die woorden ben ik hem altijd dankbaar geweest, want het enthousiasme van Meneer Pullens over mijn schrijfstijl wakkerde een vlammetje aan in mijn hoofd dat nooit meer is gedoofd.
Tegen de tijd dat ik in de tweede klas zat, was dat vlammetje veranderd in een soort bosbrand. Geïnspireerd door Helen Fieldings Bridget Jones’s Diary was ik van horror overgestapt op feelgood-achtige verhalen, maar als ik het nu in een bepaalde categorie zou moeten indelen, zou ik zeggen ‘soap’.
Na de middelbare school koos ik voor een opleiding journalistiek aan Hogeschool Windesheim in Zwolle. Oké, toegegeven: ik heb eerst in een vlaag van verstandsverbijstering een omzwerving gemaakt via sociaal juridische dienstverlening in Groningen, maar dat bleek al heel snel niets voor mij te zijn. Ik ging op de campus in Enschede wonen, waar mijn vriend (nu man) Laurens ook al woonde. Daar deed ik de inspiratie op voor de Verkikkerd-reeks. Ik nam me voor: ooit ga ik hier een boek over schrijven.
‘Als je later een beroemd schrijfster bent, kan ik vertellen dat ik jouw allereerste verhaal nog heb,’ zei hij.
Terwijl ik bezig was met mijn afstudeerstage en -scriptie, zag ik een oproepje voor een schrijfwedstrijd van Uitgeverij LS Amsterdam. De hoofdprijs was een auteurscontract, maar de beste vijf inzendingen kregen een gratis boekenpakket. Als blutte student zag ik zo’n boekenpakket wel zitten (want laten we eerlijk zijn: die wedstrijd winnen was niet echt een haalbare optie), dus schreef ik binnen een maand een boek en stuurde ik dat in… En raad eens wie de wedstrijd won? (Ik heb na het juichen nog wel even gecheckt of ik dan wel óók het boekenpakket had gewonnen, want daarvoor deed ik natuurlijk eigenlijk mee.) (Het antwoord was ja.)
In mei 2012 verscheen mijn debuutroman Glazuur bij LS Amsterdam. Meneer Pullens was bij de boekpresentatie en gaf me mijn allereerste verhaal terug. Hij had het al die jaren bewaard, precies zoals hij beloofd had. (TRAANTJES HOOR JONGENS!) In 2013 verscheen mijn volgende roman Verkikkerd; eindelijk dat boek dat ik over de campus wilde schrijven. Het vervolg Verslingerd kwam uit in 2014 en in 2015 verscheen Schrijven kreng!, mijn eigen hup-ga-nou-eens-schrijven-gids. In 2016 won ik de Harland Awards Verhalenwedstrijd met mijn horrorinzending De Vier Stadia van Verval, en in 2017 verscheen mijn roman Helemaal het einde. In 2018 kwam de Onbreekbaar-trilogie als Kobo Orignal uit, en in 2020 verschenen Buren with benefits, Onbegrensde liefde en Op gevoel ook als paperbacks. Het derde deel in de Verkikkerd-reeks, Verknocht, verscheen in 2019. Een bijzonder en dierbaar project is mijn vertaling/hertelling van Jane Austens Pride and prejudice in de Blossom Books Wereldklassieker Trots en Vooroordeel (2021). Na twee jaar uitstel verscheen in 2022 dan eindelijk mijn kerstroman Langste. Kerst. OOIT., en ook van de herziene en aangevulde digitale versie van Schrijven, kreng!.
Ik ben nog lang niet van plan te stoppen, want mijn hoofd loopt zo over van de verhaalideeën dat ze nog net mij oren niet uitborrelen. Verwacht dus vooral nog veel meer romans, novelles en korte verhalen van mijn hand!