Ik krijg een heleboel berichtjes van lezers met daarin vaak ook heel veel vragen. Dat vind ik supertof, maar vaak zijn het wel dezelfde vragen. Om het iedereen wat gemakkelijker te maken (oké, om het voor mezelf wat makkelijker te maken), heb ik de vragen die het vaakst gesteld worden hier verzameld. Met antwoorden, natuurlijk, anders heb je er weinig aan.

Waar haal je je inspiratie vandaan?

Dit is de allermoeilijkste vraag die je een schrijver kunt stellen, denk ik. Schrijvers worden er ook altijd een beetje narrig van als je dit vraagt, waarschijnlijk omdat ze zelf het antwoord ook niet echt weten. De simpele versie van het antwoord is: overal vandaan. Als ik in de trein een gek gesprek opvang kan dat in mijn hoofd een kettingreactie in werking stellen, waardoor ik ineens een compleet boekidee heb. Een plaats, een persoon, een liedje, maar ook iets simpels als een woord of een gezichtsuitdrukking kan me een explosie van inspiratie opleveren.

Hoe heb je ervoor gezorgd dat je boek is uitgegeven?

Ik heb mijn (destijds nog niet afgemaakte) manuscript Glazuur ingestuurd voor de Chicklit Schrijfwedstrijd. (Tip: wil je dat je manuscript een kans heeft als je het zo opstuurt naar een uitgeverij, zorg dan dat het wél af is, haha.) In mei 2011 won ik de wedstrijd en de hoofdprijs was een auteurscontract bij uitgeverij LS Amsterdam. Zoveel dansjes! In mei 2012 lag mijn eerste roman in de winkels.

Zijn de hoofdpersonen in je boeken gebaseerd op jouzelf?

Sophie, de hoofdpersoon in Glazuur, heb ik qua karakter grotendeels op mijzelf gebaseerd. Ik ben ook nogal klungelig, onzeker in de buurt van mensen die heel zelfverzekerd zijn en over het algemeen gewoon een beetje een debiel. De overige aspecten van haar leven (haar woonsituatie, haar familie en haar verleden) heb ik trouwens wel allemaal verzonnen en berusten puur op fictie. De hoofdpersoon uit Verkikkerd en Verslingerd, Lucy, is volledig in mijn hoofd ontstaan. Ik kan natuurlijk nooit uitsluiten dat ik bepaalde trekjes van mijzelf in haar heb verwerkt, maar Lucy reageert in bijna iedere denkbare situatie anders dan ik zou doen. Daarom durf ik met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid te zeggen dat Lucy niet op mij gebaseerd is. Roxy uit Helemaal het einde is een manifestatie van mijn gevoelens in een minder toffe periode in mijn leven, maar ze is niet op mijzelf gebaseerd. Uiteraard leef ik me in mijn personages in, maar ze zíjn mij niet.

En de andere personages in je boeken, op wie zijn die gebaseerd?

Nou, eh… Op niemand. Ik krijg vaak de vraag: ‘Zeg, dat ene personage hè… is dat toevallig die-en-die?’ Meestal gaat die uitspraak gepaard met de ‘we weten allebei dat het waar is’-blik. Maar echt, ik heb nog nooit iemand zomaar – hop – uit de werkelijkheid overgenomen en op papier gekwakt. Natuurlijk jat ik wel geniale uitspraken en bizarre trekjes van mensen, maar het is niet zo dat de mensen in mijn boeken allemaal eigenlijk kennissen van mij zijn die ik met een andere naam in het verhaal heb ge-copy-paste.

Maar Kikker is stiekem wel gewoon Lau, toch? *’we weten allebei dat het waar is’-blik*

Nooope.

Wilde je altijd al schrijfster worden?

Toen ik zeven was, heb ik heel even paardrij-juf willen worden. En een week lang leek het me geweldig om dolfijnentrainster te zijn. Maar daarna werd het al snel schrijfster, ja. Vanaf mijn tiende beet die droom zich pas goed vast in mijn hoofd, toen ik een verhaal liet lezen aan mijn leraar uit groep 7, Meneer Pullens. Hij zei dat hij het echt goed vond en dat ik moest blijven schrijven. Dat heb ik dus gedaan! Om hem te bedanken voor de aanmoedigingen heb ik Glazuur aan hem opgedragen. Tijdens de boekpresentatie gaf hij me het allereerste verhaal dat ik ooit geschreven had weer terug – dat had hij gewoon al die tijd bewaard! <3

Waarom feelgood?

Waarom niet? Ik schrijf mijn verhaal op en de uitgeverij plakt er een etiket op: dit is feelgood. Dat vind ik prima, het is een leuk genre met een enorme diversiteit aan schrijfstijlen. Sommige mensen vinden Verkikkerd en Verslingerd meer Young Adult dan feelgood/chicklit. Dat mag. O, ik schrijf trouwens ook horror en Young Adult.

Waarom is de titel van je hup-ga-nou-eens-schrijven-gids Schrijven kreng! en niet Schrijven, kreng! – waar is de komma?

De reden dat ik géén komma tussen ‘schrijven’ en ‘kreng’ heb geplaatst is eigenlijk heel stom, maar ik vond hem belangrijk genoeg om de regels een beetje te buigen. Toen het boek een paar maanden voor de verschijningsdatum in een heleboel webshops te reserveren was, zag ik dat al die webshops het zonder komma schreven. Nu is dat officieel fout, maar ik begrijp waar de verwarring vandaan komt; op het omslag staat per slot van rekening ook geen komma (daar staan de twee woorden onder elkaar). Zelf wil ik altijd graag weten hoe je een titel precies schrijft; is het met een spatie, is het aan elkaar of hoort er misschien een streepje of komma tussen? Ik wilde graag dat de titel van mijn boek zo eenduidig mogelijk geschreven werd, zodat er geen verwarring ontstond over ‘wel of geen komma/wel of geen uitroepteken’. Vandaar dat ik, na het spotten van de schrijfwijze in de webshops, de titel consequent naar buiten heb gebracht zonder komma. Schrijven kreng!

Heb je schrijftips voor me?

Read, sleep, write, repeat. Schrijf omdat je het leuk vindt, en niet omdat anderen het van je verwachten. Geniet! 🙂
(PS: Ik ken nog een heel goede hup-ga-nou-eens-schrijven-gids, hij heet Schrijven kreng!)

Ik heb een manuscript geschreven. Wil je het lezen?

Ik heb getwijfeld of ik deze vraag tussen de FAQ zou zetten, maar het kan geen kwaad om hier duidelijkheid over te scheppen. Ik vind het superleuk om werk van anderen te lezen en te beoordelen, maar aangezien ik echt heel vaak deze vraag krijg, is het voor mij niet mogelijk om dat allemaal gratis te doen. Daar heb ik simpelweg niet genoeg tijd voor. Sorry! Wil je graag dat ik je manuscript tegen betaling lees en het redigeer of tips geef om het te verbeteren, ben je welkom om contact op te nemen. Voor meer info kun je contact met je opnemen.

Wie zijn jouw favoriete auteurs?

Mijn all time favourite is Sophie Kinsella, die wat mij betreft de baas van de moderne chicklit is. In mijn eigen genre lees ik verder graag Jill Mansell, Sally Thorne, Helen Fielding, Chantal van Gastel, Astrid Harrewijn, Gillian King en Marijke Vos. Maar ik lees ook heel graag young adult-boeken, van bijvoorbeeld Kerstin Gier, Suzanne Collins, Liani Taylor, Tahereh Mafi… Verder is mijn allerfavorietste boek ooit Phileine zegt sorry van Ronald Giphart, dat boek heb ik inmiddels wel een keer of achttien gelezen.

Ben je in het echt ook zo grappig?

(Serieus, dit vragen jullie massaal. WHY?)

Eh. Ik vrees dat ik in het echt vooral heel erg onhandig en ongemakkelijk ben. Ik ben friemelig, zenuwachtig, ik mors eten op mijn kleren, en je hoeft maar ‘poep’ te zeggen en ik lig al gevouwen onder tafel. Maar mocht dat toevallig onder jouw definitie van grappig vallen, dan: ja, ik ben extreem grappig.

Kom je bij mij in de buurt signeren?

Waarschijnlijk kom ik niet bij jou in de buurt signeren, want ik plan niet zo vaak signeersessies in, maar wie weet kom ik wel bij jou in de búúrt. Bijvoorbeeld om te winkelen of uit eten te gaan. En dan vind ik het echt niet erg als je met een stapel boeken naar me toe komt! Tenzij ik op een begrafenis ben, natuurlijk, maar verder mag je me altijd aanspreken. Dat vind ik hartstikke gezellig! Laatst ben ik zelfs in de sauna aangesproken, wat wel enigszins ongemakkelijk was, maar niet minder hilarisch. Via Twitter kun je mijn gangen trouwens vrij minutieus volgen, dus dan ontdek je vanzelf of ik toevallig bij jou in de buurt ben.

Staat jouw prangende vraag er niet tussen? Stel hem gerust!

 

Liefs,

Lis